En dat is precies wat Fiona ook met 3 a 3,5 jaar telkens zei: ik ben een grote meid maar ook nog een beetje een baby.
Stappen van Luca:
Hij slaapt in een groot bed ongeveer sinds augustus. Maar het ledikantje mag nog niet naar de berging en staat dus nog naast zijn grote bed. Over een paar maanden schuift dit door naar een zwangere vriendin en dat vindt hij goed.
Hij slaapt onder een eenpersoons dekbed. Dat heeft heel wat overtuigingskracht gekost. Hij sliep namelijk nog steeds alleen onder de wiegdeken die hij vanaf zijn geboorte heeft: de babydeken. De babydeken wordt wat dunnetjes en is ook te kort en te smal. Vorige winter sliep hij dan nog in een slaapzak met daaroverheen de babydeken. De vorige winter nieuw gekochte peuterdeken weigerde hij, die mocht niet eens in de buurt van zijn bed komen. Dus legde ik de peuterdeken over hem heen als hij sliep. s Morgens bij het wakkerworden smeet hij als eerste heel kwaade de peuterdeken uit bed. Tegelijkertijd werd hij ook zeer gefrustreerd van het feit dat hij met die te kleine babydeken steeds deels bloot lag. In elk geval ofwel zijn nek ofwel zijn tenen. En als hij dan ietwat bewoog ook een arm of been.
Met de herfst op komst, heb ik een eenpersoonsdekbed gekocht met een dekbedhoes met daarop gekleurde autootjes. Deze hoes heb ik natuurlijk uitgebreid bewonderd en geprezen en ach, daar wilde hij dan wel onder liggen nu hij toch een grote jongen was in zijn grote bed. De babydeken moet nog steeds mee: hij slaapt onder de babydeken en daar overheen mag het auto-dekbed. Het dekbed is inmiddels ongemerkt in de hoes gestopt. En met het dekbed er overheen, merkt hij niet meer dat de babydeken veel te klein is.
Hij heeft overdag geen luiers meer. Hij is heel soepel overgestapt op onderbroekjes. De eerste week had hij nog moeite met poepen op de wc en was hij telkens net een paar druppels te laat bij de wc. Geen enkele keer kletsnat dus. Nu gaat het super. Met slapen draagt hij nog wel een luier en die heeft hij ook nog echt nodig.
Hij vindt de luiers wel vervelend dragen nu. Hij klaagt over randjes die in zijn vel prikken en de luierbroekjes die we nog over hadden van de vakantie, vindt hij te dik om te dragen. Dus hopelijk duurt het niet lang meer.
Hij kan fietsen op een driewieler, met de trappers dus.
Enige oefening afgelopen zomervakantie en hij kon het. Thuis hebben we een fietsje waar hij net op past, de fietsenmaker heeft het zadel extreem laag gezet en naar voren. Hij heeft immers korte beentjes.
Op de creche wil hij dus niet meer op een loopfiets, hij eist een fiets met trappers.
Hij kan zichzelf bijna zelfstandig aan- en uitkleden. Nu ook de moeilijke dingen zoals sokken en schoenen. Deze week is hij begonnen met de drukknoop op zijn broek zelf dichtdoen. Hij wil dus geen broek meer met een knoop+knoopsgat dus dat halveert het aantal broeken dat hij wil dragen.
Ook heeft hij een duidelijke mening over welke kleding hij wel en niet wil dragen. Hij is helemaal verrukt van de trui met de tijger (die hadden we vorige winter een maat kleiner en die draagt hij dus al meer dan een jaar elke week een keer), en van de trui met barbapapa. Zijn voorkeur is niet helemaal logisch want alhoewel hij dol is op de onderbroekjes met een plaatje van Donald Duck, wil hij de trui met een plaatje van Donald Duck niet aan omdat Donald erop staat.
Hij wil niet meer in de wandelwagen. Dat de wandelwagen over een poos naar een zwangere vriendin gaat, vindt hij prima want dan hoeft hij er ook niet meer in. Hij wil nog wel in de buggy maar eigenlijk loopt hij het liefste zelf. Ook in de tram wil hij dan uit de buggy en op een stoel zitten en zelf in- en uitstappen.
