Hier zie je alle spullen die we hadden uitgekozen.
Toen we naar de kassa liepen bedachten we ons in ene dat het wel erg veel was en twijfelde of het allemaal wel in de bakfiets zou passen.
Tijdens het afrekenen begon fiona op te starten. 'uhu phu ... uch uhu uch argh waa'. ja die zal wel honger hebben. op de parkeerplaats was vonden we tussen de corniveren een plekje waar janneke fiona de borst gaf. ik ging ondertussen de spullen in de bak fiets proppen. als een volleerde puzzelaar ging ik noukeurig aan het werk. en ja hoor het paste.
de bakfiets was duidelijk over zijn max laad vermogen heen dus hebben we heel voorzichtig gefietst. heel langzaam de brug op (we zouden nu niet meer over de sluis passen). en dat was niet alleen maar om voorzichtig te doen het was zwaar en fiona zorgde ervoor dat ik het snel warm kreeg. janneke meende dat het zo voelde om zwanger te zijn 'je geeft enorm veel karcht maar komt niet vooruit'.
Gelukkig is alles goed thuis gekomen. Ik heb met de bakfiets wat zand opgehaald bij een buurman die over had. Vervolgens heb ik de trap aan het eind van de tuin omgetoverd in een helling; handig voor de wagen van fiona en de fietsen van ons.
Het werken in de tuin werd door fiona bemoeilijkt. het kwam er feitelijk op neer dat altijd een van ons tweeen fiona vermaakte en de ander in de tuin bezig was.