Hij slaapt al sinds augustus in een groot bed, het onderste bed van het stapelbed.
Maar al die tijd mocht perse niet het ledikantje de kamer uit of uit elkaar gehaald worden. Luca was daar erg streng in. In augustus heeft hij nog een paar keer in het ledikantje geslapen maar daarna nooit meer. Dus dat ledikant stond behoorlijk stof te vangen.

Nu is een goede vriendin zwanger en gaat het ledikantje naar haar toe, voor de baby. Dat vond Luca een goed idee. Maar het duurt nog wel even voor de baby zal worden geboren, dus eigenlijk moest het ledikant dan tot die tijd blijven staan van Luca.
Dat vond ik niet zo'n goed idee dus had ik een bureautje in het vooruitzicht gesteld. Eén bureau op de plek van het ledikant en één bureau op de plek van de commode. Dat leek Fiona nou een heel goed idee, want zij kijkt wel uit naar een bureau voor haarzelf. Maar ze merkte terecht op dat we de commode nog gebruiken voor de luier s avonds en ook bij het aan en uitkleden van Luca. Dus zou er maar één bureautje komen en dat was dan niet eerlijk.

Dus heb ik voorgesteld een poppenhoek te maken op de plek van het ledikant. Dat vonden ze allebei een heel goed idee!
Afgelopen zondag hebben Luca en ik het ledikant uit elkaar geschroefd en even netjes schoongemaakt met een sopje, voor de baby. Hij vond het geweldig om te soppen!

Image

Daarna hebben we alle poppenspulletjes in die hoek van de kamer gezet en het zag er erg leuk uit vond ik. Maar Luca vond het niets!
Hij had een poppenhoek in zijn hoofd zoals op de creche. Daar heeft de poppenhoek ook een keukentje met spulletjes en een hek erom heen zodat de oudere kinderen ongestoord kunnen spelen en de baby's daarbuiten kruipen.
Nou heb ik geen hekwerken in huis, maar hebben we iets van een afscheiding gemaakt met een tafeltje en het boxkleed. Ook alle keukenspulletjes staan nu in de poppenhoek en dan is het tafeltje het fornuis.
Luca was tevreden!
Fiona ging direct aan de slag met de poppen:

Image

Op de foto hangt ze een draagzak op als schommeltje, boven het hoofdkussen van Luca.
Die avond kwam Luca tien minuten na bedtijd weer uit bed met een zielig gezichtje: die pop in het schommeltje was tegen zijn lip aangebotst!
Ik heb nog nagevraagd hoe dat nou kwam want hij lag toch op zijn kussen, zoals afgesproken? Dat kon hij niet zo goed uitleggen. In elk geval lag hij echt op zijn kussen en kwam toch die pop zomaar op zijn lip.