Naar buiten gaan vindt ze altijd erg leuk en de eerste ochtend dat er sneeuw ligt, gaan we al om half acht naar buiten. Eenmaal buiten blijkt Fiona erg bang voor de sneeuw. Ze wil absoluut niet zelf op de grond staan en ook niet van mijn arm af. Ze verstopt haar gezicht in mijn nek en durft amper te kijken. Na een blokje om gaan we maar weer naar binnen.
Ik zet een schaaltje met sneeuw neer voor haar. Dat is eng maar haar nieuwsgierigheid is groot. Ze heeft het even aangeraakt maar het voelt natuurlijk wel raar en koud.
In de wagen vindt ze ook maar zo-zo.