Al de hele week hing haar nieuwe verjaardagsjurk klaar op de kledingkast, een blauwe met een geborduurd roze bloemetje erop. Samen hebben we de spullen voor een taart gekocht. En we hebben in de dagen ervoor vast geoefend met \"Lang zal ze leven\" en \"hiephiep Hoera\".
Fiona was er klaar voor en had er veel zin in. Op de dag zelf was ik een beetje ziek (buikgriep) en had Tibor zijn vinger in het verband (kettingzaag geschampt) maar dat maakte voor haar niets uit. s Morgens heeft ze een yoghurttaart met Tibor gemaakt. Daarna lekker gebadderd en haar mooie jurk aangetrokken, ze was er supertrots op.
En elke keer als we vroegen: wie is er jarig? Dan riep ze blij en een beetje verlegen: Wowa! (=Fiona). Ze begreep ook helemaal dat ze de jurk en taart voor haar verjaardag had gekregen. En dat dit haar verjaardag was.
Om vier uur werden we op de creche verwacht voor een feestje met de kindjes. We hadden de yoghurttaart meegebracht en vlak ervoor nog foccacia gekocht, zoals op een echt italiaans feest. Op de creche was net die dag het nieuw bestelde speelgoed gearriveerd dus dat maakte het nog leuker. Juf Sarah dekte de tafel en eerst kregen ze foccacia in kleine stukjes te eten.
Iedereen vond het heel erg lekker en zat netjes op zijn stoeltje te eten. Daarna werd er weer gespeeld. Toen de eerste ouders binnen kwamen, mocht Fiona 2 kaarsjes op de taart uitblazen en aten alle kinderen een stukje taart.
Fiona vond de taart niet lekker (ties! bah!) en ging gelijk verder met spelen terwijl de anderen aan het eten waren; nu was immers de nieuwe poppenbuggy vrij. Fiona kreeg een cadeautje van de creche, een knuffelinktvisje, en van Mattia en zijn moeder Ilenia, een leesboekje.
We hebben nog even gespeeld en toen gingen we naar huis. Daar hadden we afgesproken om samen met Cok en Inigo te eten. Die hadden de tafel al mooi gedekt met een kleurig tafelkleed en een versierde stoel voor Fiona.
Eerst kreeg ze cadeautjes van Cok en Inigo: een grote koffer die ze net kon optillen. Daarin zaten twee pakjes: memory en een grote vloerpuzzel van Pinokkio. Ze was er helemaal tevreden mee.
Omdat Fiona honger had, gingen we aan tafel.
Daarna kreeg ze onze cadeautjes. Toen ze het kinderschaartje uitpakte, straalde ze helemaal en fluisterde ze zachtjes: Wowa! Ze was superblij met een eigen schaar. Ze had onze schaar al twee keer per ongeluk in handen gekregen en zich er lelijk mee gesneden. Die was nu dus verboden voor haar.
Ze kreeg ook een boekje over Kikker en daarna een pak met allerlei duplo: autootje, aanhangwagen, poppetjes, bootje, vliegtuig en een fietsje. Hier was ze ook erg blij mee.
Toen belde Sonja op voor Fiona. Alles om zich heen vergetend zat Fiona ingespannen te luisteren aan de telefoon. Af en toe antwoordde ze met ja en op een gegeven moment ging een paar keer achter elkaar, haar arm even omhoog. Toen wistten we dat Sonja had gezongen voor Fiona Als het aan Fiona had gelegen, had ze nooit opgehangen zo leuk vond ze het bellen. Ze kletste echt terug tegen Sonja en ze ging ook een beetje door de kamer drentelen. Ze heeft het er nu nog over dat Sonja belde.