In haar frustratie en drift zeurt ze al snel om wat ze wil. Ook bijvoorbeeld aan tafel, dan wil ze nu een plakje kaas en zeurt dan met een zielige pieperige stem om 'taaaaas'. Wanneer Fiona iets niet wilde (groente van het avondeten, een ander filmpje van Nijntje) kon ze ook direct in de stress schieten en heel
hard nee gaan roepen, en gaan huilen, alsof er een ramp gebeurde. Omdat ik daar helemaal niet tegen kan, het werkt echt op mijn zenuwen, ben ik al snel begonnen met niet reageren op 'gezeur' en antwoordde ik altijd dat ze het met haar gewone stem moest vragen. Ik deed ook altijd voor hoe ze het zou kunnen vragen of zeggen.

Al snel kon Fiona haar vragen herformuleren en netjes met haar gewone stem vragen om kaas, een boek van de hoge plank, of wat ze ook wilde. Verbazend goed doet ze mijn intonatie na en zegt ze met haar eigen woorden mijn zin na: mama? wowa platte taahaas?? (mama, mag Fiona een plakje kaas?)
En ook het uitkiezen van een filmpje voor de tv gaat nu veel beter. Als ze iets niet wil zien, dan zegt ze rustig: tietiet (die niet) en soms hoor ik zelfs: nee mama, tie niet.

De laatste tijd kan Fiona nu ook uit haarzelf netjes iets vragen terwijl ze eigenlijk op het punt staat driftig en boos te worden. Vaak zien we dan een heel klein beginnetje van de drift en horen we een halve huilende/ zeurende zin. Dan herstelt ze zich en kan netjes vragen of zeggen wat ze wil. Het effect is groot: wij zijn echt
verschrikkelijk trots dat ze zo goed rustig kan blijven en kan zeggen wat ze wel/ niet wil. En vervolgens krijgt ze eigenlijk altijd de reactie van ons die ze wil en anders een uitleg waarom het niet kan.