Fiona liep erheen op weg naar de sperciebonen en ging direct zitten spelen. Na 2 minuten had ze haar schoenen uitgetrokken en liep ze aarzelend over het zand. Je kon heel goed zien dat ze met alle zintuigen het zand in zich opnam. Ze vond het heerlijk om zo over het zand te lopen.
Daarna ging ze weer zitten en begon bergjes zand te maken. Het was voor haar een hele ervaring om het zand door haar handen te voelen glijden.
Vervolgens ging ze grote zandjes zoeken (kluitjes aarde dus eigenlijk) en nieuwe bergjes maken.
Daarna heeft ze een poos besteed aan zand in het rond gooien.
Uiteindelijk vroeg ze heel lief of Tibor haar plastic graafmachine wilde halen. Samen hebben ze nog een half uur gegraven in het zand.
Zo leuk om te zien hoe ze zoiets doodnormaals weer opnieuw kon beleven, simpel omdat we het hier niet hebben.