Ze heeft er veel zin en gaat met plezier. Soms huilt ze nog een beetje bij het afscheid maar we hebben geen taferelen meer dat ik haar van me afscheur zoals met klittenband, aan de juf geef en wegren voor ze weer aan me hangt (dat hadden we ook niet zo vaak hoor).

Ze kent alle kinderen en bijbehorende spenen/ jassen/ knuffels, en ook veel ouders. Ze lijkt zich goed op haar gemak in de groep te voelen en volgens de juffen speelt ze lief. Ze knutselt regelmatig op de creche en dat gaat in haar plakboek.
Verder is ze dol op nopper en staan er regelmatig kunstwerken klaar die bewonderd moeten worden als ze gehaald word. Ze vindt het ook erg leuk om op de gang te spelen met alle kussen die die daar liggen.

Ze kent veel juffen van andere groepen bij naam en speelt ook wel eens op andere groepen.

Ze nam altijd haar twee vaste knuffeltjes mee naar de creche en dan weer mee terug. Gisteren is Tibor ze vergeten en vandaag zijn ze niet eens uit haar tas geweest. Ze werden ook helemaal niet gemist dus dat gaat helemaal goed.

In het begin durfde ze veel dingen nog niet: zelf eten en drinken, ergens opklimmen, knutselen, praten. Dat gaat nu allemaal supergoed. De ene vaste leidster is net terug van een maand vakantie en die was helemaal verbaasd wat Fiona nu allemaal kan. Ze durft nu ook de ladder op naar het bovenste ledikantje.
De invalleidster vond Fiona een verschrikkelijke klets en dat herkennen we natuurlijk heel goed.

Ze heeft een paar vriendjes en vriendinnetjes in de groep en de andere kinderen kent ze allemaal.
Laatst op straat herkende ze een vader van een jongetje uit haar groep.
En vorige week werd ik in de supermarkt herkend door een meisje van haar groep, en ik had Fiona dus niet eens bij me. Dat levert grappige situaties op want de ouders kennen elkaar nauwelijks tot niet.