Wij wisten het natuurlijk al een tijdje maar we hebben het Fiona verteld op de dag van de 12 weken echo, in januari. Ik heb haar die dag al vroeg uit de creche gehaald en samen gingen we met de tram naar de stad. Onderweg vertelde ik dat het een speciale dag was. Nou dat was al genoeg voor een vrolijke en stralende Fiona, daar hoef je dus niet eens een specifieke reden voor te hebben als je 3 jaar bent.

Vervolgens vertelde ik dat mama naar de dokter zou gaan maar dat ze niet ziek is. We zouden naar de babydokter gaan en dan zouden we gaan kijken naar de baby in mijn buik.
Het bleef even stil en toen vroeg Fiona: is dat dan onze baby?
Toen ik ja antwoordde was het helemaal goed en het bleef weer stil.

Even later keek ze een beetje naar mijn buik en vroeg toen: waar zit de baby dan?
Ik heb uitgelegd dat de baby dus nog heel klein is en van binnen zit dus dat je het niet kan zien maar dat de dokter een speciale foto zou maken en dan konden we het op televisie zien. Nou dat vond ze wel interessant maar ze bleef blikken werpen naar mijn buik van: nou ja, dat kan toch niet...

Onderhand waren we bij het echocentrum aangekomen en daar stond Tibor al te wachten. Helemaal enthousiast rende ze op hem af om het nieuws te vertellen: mama heeft een baby in haar buik! Aan Tibor legde ze ook uit van de babydokter en dat mama helemaal niet ziek is. Onderhand konden we nog wat bijsturen.

Eenmaal binnen bij het echocentrum vertelde ze het direct: mijn papa heeft een baby in zijn buik!

We hebben wat gepraat en Fiona heeft heel lief met een knuffeltje gespeeld. Daarna de echo en Fiona zat er natuurlijk bovenop met haar neus. Op het scherm zagen we al snel een piepkleine baby spartelen en Fiona zag het ook duidelijk. Ze vond het erg leuk en heeft vol interesse zitten kijken. De baby draaide nog even rond en schopte met beentjes en armpjes in de lucht.
Toen waren we klaar en mochten we weer naar huis met twee fotootjes.

We gingen nog taart eten en toen kwam de spanning er wel een beetje uit bij Fiona, ze werd wat dwars.

s Avonds heeft ze er helemaal niet meer over gepraat. De volgende dag heeft Tibor het verteld bij het wegbrengen op de creche. Fiona stond er verlegen bij. s Avonds hoorde ik dat ze de hele dag over niets anders had gepraat dan mama die niet ziek was maar een baby in haar buik had, een baby voor Fiona en mama en papa en dat de dokter ging kijken.
Zo lief van haar!