het is een beetje raar. ik ga in de ochtend naar mijn werk met het idee dat ik elk moment een telefoontje kan krijgen dat ik weer terug naar huis kan gaan. het werken zelfs is ook lastig omdat ik niet echt aan grote stukken kan beginnen. het kan immers zo zijn dat ik in ene moet ophouden en dan moet de programmatuur wel snel af te maken zijn.

ik ben op dit moment een opdracht voor top ticket line aan het afmaken. deze moet de komende 2 weken in schiphol worden opgeleverd. in deze twee weken is kitt er nog daarna gaat ze ergens anders werken dus er is geen uitstel mogelijk. maandag ga ik naar schiphol met een beetje geluk ben ik dan daar klaar.

verder ben ik verantwoordelijk voor de nieuwe opdracht van incipio. deze kan elk moment beginnen en ik ben in het team de 'technical teamlead' ofwel de gene die de anderen een beetje aanstuurd.
kortom ik kan niet heel gemakkelijk zomaar lange tijd afwezig zijn. natuurlijk weet iedereen op mijn werk wat er gebeuren gaat maar toch is het allemaal lastig plannen.

ook sociale afspraken maken is een beetje vreemd. dinsdag ga ik squashen met giel en maartje maar ja misschien ook niet. opzich vind ik het eigenlijk ook wel leuk het is maar heel zelden dat je zo'n status hebt dat je zomaar mag weg rennen. het enige nadeel is dat ik mijn telefoon overal moet mee nemen en klaar leggen.

ik hoop dat ik de baby met het werk een beetje kan combineren. ik kijk er enorm naar uit om het kleine hummeltje vast te houden en er mee te zijn en te verlieven.