Nadat we Fiona hadden weggebracht, zijn we nog een dik uur gaan slapen, heerlijk hoor.
Daarna naar de huisarts. Die was snel klaar: het kan voorkomen en is heel gewoon mits het niet te lang duurt en bij af en toe blijft.
De arts keek nog even naar zijn buikje. Luca lag met zijn blozende wangen en zijn allerliefste lach op de aankleedtafel van de arts en werd helemaal goedgekeurd. Morgen gaan we weer naar het werk.
