Nu leerde ze bij opa en Inigo een spelletje dat je je duim verstopt in je vuist. Dan ga je je duim zoeken en dan komt de duim weer tevoorschijn. Zo ontstond de interesse en kwam Fiona bij ons de duimen aanwijzen. Ze dacht toen dat de vingers op de uiteinden duimen waren, dus noemde ze de pink ook duim. Binnen een paar dagen had ze het helemaal door: duin, ninne, ninne, ninne, pint (duim, vinger, vinger, vinger en pink).
Nu hebben we een cd met een liedje waarin een sleutelbos aan de kleine pink hangt. Dat vindt ze erg grappig om mee te doen.