s Morgens horen we haar roepen na de klik van de tijdschakelaar. Vanmorgen waren wij eerder op en toen heb ik even om de hoek gegluurd: ze lag wakker op haar zij met haar knuffels om zich heen te wachten op de lampjes. Zo lief!
We hebben nu ook een vast avondritueel: eerst avondeten, dan opruimen en badderen. Na het badderen direct pyama aan, tandenpoetsen en boekje lezen. Daarna ligt Fiona op mijn schouder en bepraten we wat er vandaag gebeurd is. Dan legt Tibor haar in bed. Soms zijn we wat vroeg en kan ze nog even spelen na het eten.
Met de middagslaap hebben we heel lang wat aangerommeld. Het was ook heel onhandig dat ze 3 dagen per week op de creche sliep, een of twee dagen per week in de auto omdat we onderweg waren (de winkels en markt zijn al gauw drie kwartier rijden dus zijn we vaak een halve dag van huis om van alles te kopen) en dan nog maar 1 of 2 dagen per week thuis. Zo was er helemaal geen regelmaat.
Op de creche had ze trouwens geen enkel probleem met het slapen. Alle kinderen gaan tegelijk naar bed, na het middageten, en dan gaat Fiona liggen en ze slaapt. (Overigens kregen we na 6 weken haar slaapzak weer mee naar huis. Zoiets hebben ze niet in Italie en ze kenden het dus niet, ze wisten niet wat ze ermee moesten doen).
Thuis slapen was dus een probleem.
Eerst stopten we haar ongeveer van 1300 tot 1430 uur in bed maar stond ze de hele tijd te huilen. Elke 3 minuten gingen we even kijken en welterusten zeggen maar Fiona is echt een volhouder als ze iets niet wil, bleek dus. We probeerden dat een van ons naast haar bed zat met een boek maar dat werkte ook niet. Ze bleef huilen of ze ging tegen ons praten en dus ook niet slapen. De lampjes methode werkte niet.
We hebben haar een aantal keer niet laten slapen maar ze heeft nog wel echt de middagslaap nodig. Sliep ze niet, dan werd ze om 1700 uur wel heel erg moe. Om alles moest ze huilen en alles ging verkeerd in haar ogen. Dan moesten we nog eten en badderen en dat ging dan allemaal verschrikkelijk moeizaam. Eerder dan 1900 uur kon ze ook niet naar bed omdat ze anders de volgende ochtend weer veel te vroeg wakker werd. Na een dag niet slapen gingen we aan het eind van de dag Bo en Tika uitlaten, Fiona zat in de rugdrager. Toen we thuis kwamen, wilde ze perse niet uit de rugdrager. Ik was even naar de wc en toen ik terugkwam was ze in slaap gevallen in de rugdrager. We hebben haar na een half uur wakker gemaakt maar dat was geen succes, ze was echt heel chagerijnig.
We hebben een paar weken elke keer iets gepland met de auto zodat ze in de auto kon slapen. Dat werkte echt perfect: we reden nog geen 5 minuten of ze sliep al. Soms gingen we gewoon een klein rondje en dan parkeerden we de auto boven, met de babyfoon konden we dan horen wanneer ze wakker werd. Of we reden naar het dorp en gingen in het cafe koffie drinken en gezellig samen zijn of italiaans studeren. Fiona lag dan in de auto voor het raam. Dit werd uiteindelijk toch ook erg vermoeidend.
Vorige week had ik iets nieuws bedacht: wij beslissen dat Fiona naar bed gaat en ze mag zelf beslissen of ze gaat slapen of niet. Echter zlang ze rustig in bed is, mag de kamerdeur open. Wanneer ze gaat huilen of praten met ons, dan gaat de deur dicht. We hebben het duidelijk uitgelegd aan Fiona en ze was begreep de regel direct. Ze ging zoals gewoonlijk staan maar bleef rustig en zo bleef de deur open. Wanneer we langsliepen, konden we zien dat ze over het bed hing tot de tijd om was. Na een kwartier ging ze toch wat huilerig mopperen en deden we na een waarschuwing de deur dicht. Ze ging toen heel hard huilen. Na een paar minuten hebben we gevraagd of ze rustig kon zijn, en dat kon ze en zo kon de deur open blijven. De rest van de tijd heeft ze rustig gewacht.
De week erna ging het ook erg goed. We noemen het nu geen slapen meer maar rusten. Daar kan Fiona zich helemaal in vinden. Ook leggen we haar niet meer in bed, we zetten haar meteen aan de rand neer want ze wil staan. Lampjes uit en ze gaat rustig staan wachten. Ze gooit alle knuffels uit bed en houdt wat gesprekken met zichzelf. Vandaag en gisteren is ze uiteindelijk zelf gaan liggen en in slaap gevallen! We prijzen haar de hemel in dat ze zo goed kan rusten en Fiona is heel erg trots op zichzelf. Eindelijk hebben we weer rust in huis tijdens haar middagslaaptijd, heerlijk! Elke dag een slaapdrama was echt verschrikkelijk.
Nu Fiona overdag met de deur open mag rusten, wil ze s avonds ook inslapen met de deur open. Voorheen sliep ze altijd met de deur dicht omdat snachts alle poezen bij ons in bed kruipen en dus ook bij haar. Maar nu is ze al zo groot, dat ze best een poes opzij kan duwen en daarom hebben we besloten dat ze ook met de deur open mag slapen. Ze vindt het zelf namelijk heel erg fijn en dan slaapt ze rustig en goed.
Vanmiddag bij het rusten,toen Fiona al sliep, is Siepie heel lief naast Fiona gaan liggen. Toen Fiona wakker werd, was ze helemaal verontwaardigd. Siepie hoort in haar doosje te slapen! Ben benieuwd hoe dit verder gaat snachts met de poezen.
