We hadden het een tijdje al niet meer gespeeld, want het zat ingepakt, tot vanavond dus.

Alle lottokaartjes lagen omgekeerd op tafel en om de beurt mochten we een kaartje trekken. Toen bleek dus plots hoe goed Fiona de kaartjes kent: ze kan ze zelfs omgekeerd (dicht dus) herkennen terwijl we het spel al een tijd niet gespeeld hadden.
Ze had ze zelf de waterkaart met zes waterdieren, die kiest ze altijd. Er is ook een huisdierenkaart met daarop een goudvis maar die had niemand. Fiona mocht een kaartje pakken en kiest met zorg de vis, dat bleek toevallig de vis van de huisdierenkaart te zijn dus die moest in het aflegbakje. Ze zat te mopperen dat ze zo graag een kaartje wilde aanleggen op haar kaart, want ze had er nog maar twee. Dus ik zei: ik heb nog helemaal niets hoor!
Vervolgens grist ze heel snel nog een kaart van tafel en geeft die, nog dicht, aan mij: hier is de krokodil, heb je ook wat.
En inderdaad had ik die dus op mijn kaart!

Daarna werd duidelijk dat ze elk kaartje wat ze pakte, op haar eigen grote kaart had staan. (nu snap ik dus echt de regel dat de stukjes in een doos moeten zitten en blind gepakt moeten worden ;).
De stukjes die wij pakten, mocht ze raden en ze wist ze bijna allemaal!

Heel slim hoor.