Later werden dit een soort barbapapa's met een peervormig lijf waarvan het bovenste deel het gezicht was. Ze tekende er dan armen en benen aan en soms ook heel precies de vingers en tenen. Of de navel.
Met wat oefening worden haar poppetjes steeds herkenbaarder en mooier. Dit is sinterklaas. Als eerste tekende ze de ogen en toen de baard. Daarna de rest en pas de volgende dag, met verf, zijn mond. Zijn mond is die enorme oranje grijns, je zou dat ook als twee armen kunnen zien maar dat is het dus niet.
Hier heeft ze een verhaal getekend:
Helemaal links sta ik, met handen met vingers, en daarnaast staat fiona, ze is geel ingekleurd dus niet erg goed herkenbaar. Fiona heeft, heel realistisch, zichzelf kleiner getekend dan haar moeder. Ik dacht dat kleine kinderen vaak zichzelf het grootste tekenden omdat ze zichzelf als het middelpunt zien, een egocentrisch wereldbeeld. Hier doet Fiona dat dus niet en ik zal eens op andere tekeningen gaan letten.
In het midden een grote rode badkuip met daarin een kindje. Het kindje heeft, met groen gekleurd, een navel, haren en ogen; en met rood gekleurd een mond en tenen.
Rechts staat een mama met twee hele grote, groen ingekleurde, ogen. Ze heeft twee groen ingekleurde voeten en in haar buik een baby, met paars en rood, ze is namelijk zwanger.
Het bad en de mama staan in de badkamer: zwart vierkant.
Er zijn ook gordijnen: de groene verticale streepjes.
De mama werd heel boos op het kindje want die spetterde te veel.
Op reis naar Italie heeft Fiona mij ook een paar brieven geschreven:
