De creche heet hier asilo en de leidsters (le tate) heten Manuela, Sarah en Silvia.
De kinderen zijn tussen de 9 maanden en 3 jaar, de meeste kinderen zijn van Fiona's leeftijd. Vanaf 3 jaar gaan kinderen naar school.
Kindjes van de groep: Mattia, Matilda, Elenina, Flavio, Fabricio, Bianca, Alyce, Michela, Alessandro, Virginia, Julio.

De creche is op 3-hoog dus elke keer mogen we met de lift, Fiona weet al precies welk knopje.
In de gang heeft elk kind een eigen kapstok en tas met reserve kleding. Je kunt al door een piepklein raampje naar de groepsruimte kijken.
Tussen de middag eten alle kinderen een warme maaltijd aan lage tafels in de keuken, verzorgd door een cateringbedrijf. Daarna gaan ze slapen. Er is een grote slaapkamer en een kast met knuffels waar uit gekozen kan worden. Fiona brengt een aapje mee. Met het slapen moet Fiona altijd even huilen en gaat dan lekker slapen.
De groepsruimte is in 2-en verdeeld: een om te spelen en een om te tekenen, knutselen, en puzzelen, en een om georganiseerde spelletjes te doen. Er is een grote tuin naast de lift uitgang.

We zijn wezen wennen samen met Ilenia die ook Engels spreekt, haar zoontje Mattia gaat ook naar de creche. Na twee keer een uur samen spelen met mij daar ging ze de derde dag een uur samen met mij en een uur alleen. Dat ging vrij goed. Ze huilde flink toen ik weggging maar toen ik terugkwam was ze lekker aan het spelen.
Twee dagen later ging ze de hele ochtend en dat ging ook prima. De leidsters zijn erg lief en gaan lekker met Fiona knuffelen en spelen als ik wegga. Ze hebben ook een wandelwagen op de groep, voor als kinderen wat moe zijn en lekker willen zitten/ liggen.
Vervolgens ging Fiona de eerste keer mee-eten en bleef ze ook slapen. Ik haalde haar toen na het slapen op, om 15:00 uur. Alhoewel Fiona geen italiaans begrijpt, komt ze goed mee met de groep. De leidsters praten veel met gebaren erbij en Fiona doet gewoon mee met de andere kinderen. Elke dag hangt het menu in de gang met s avonds een lijstje ernaast wie hoeveel heeft gegeten. Fiona is ook daar niet dol op groente.

Bij het brengen heeft Fiona meestal geen zin om naar de creche te gaan, omdat ik (of Tibor of Inigo, net wie haar brengt die dag) haar daar laten en weggaan. Maar ze huilt slechts 2 minuten en dan gaat ze lekker spelen. Volgens de leidsters gaat ze lekker haar gang en doet goed mee. Ze komt goed voor zichzelf op en bewaakt het speelgoed waar ze mee bezig is, erg goed.
Een dag op de creche is wel heel vermoeiend voor haar. Ze slaapt meer dan thuis, thuis slaap ze nog nauwelijks en aan het eind van de dag zit Fiona meestal in de wandelwagen op de groep met wat speelgoed.

Aan Fiona merken we niet dat ze waarneemt dat ze daar een andere taal spreekt. Ze zegt nog geen italiaanse woordjes. Op de creche tekenen ze vaak een vlinder, een vis en een ballon (farfalle, pesce e palloncini) op de handen van de kinderen. Fiona gaat er gewoon tegenin en verbetert de leidsters: nee! ninne! Nee tis! Nee non! En de leidsters hebben geen idee wat ze zegt want die spreken italiaans en een piepklein beetje engels.
De eerste weken vonden ze het ook best zielig voor Fiona dat wij haar thuis geen italiaans hadden geleerd.

De creche heeft een piepklein raampje hoog in de gang zodat ouders op de groep kunnen gluren voor ze binnen komen. Dat is erg leuk want dan zien we dus wat Fiona doet. Zo gauw ze ons ziet, rent ze op je af en trekt je meteen mee naar haar jas en schoenen, klaar om naar huis te gaan.
Als we de kans krijgen om door het raampje te gluren, zien we dat Fiona al verbazend snel helemaal op haar gemak daar is. Ze loopt lekker rond, speelt en keutelt met het speelgoed. Ze is ook helemaal op haar gemak bij de leidsters, zit lekker bij ze op schoot en komt naar ze toe. Een keer zag ik haar op schoot bij Sarah en ze werd gekieteld, lag helemaal in een deuk. Dat was erg leuk om te zien.
De leidsters zijn heel erg lief met de kinderen, ze spelen, knuffelen en zingen veel met de kinderen.