Ze speelt er lekker, pakt zelf iets uit de kast en gaat daaraan beginnen. Ze kletst de hele dag met de juffen. Ze slaapt op een stretcher en na twee dagen oefenen, blijft ze goed liggen.

Maar: ze eet en drinkt de hele dag niets. Wij waren het alweer vergeten maar toen de juf dit de eerste keer meldde, schoot het ons weer te binnen: Dit is Fiona's strategie op een nieuwe, onbekende creche.

De eerste keer op de creche, toen ze zes maanden oud was, weigerde ze alle flessen en ander eten. Tibor is een paar weken elke keer langsgekomen om de fles te geven en uiteindelijk hebben we haar opnieuw een wenperiode gegeven en daarna ging het langzaam beter.
Ze huilde ook heel veel op de creche, net als thuis overigens. Vaak kwam ze met schorre keel thuis. Slapen deed ze enkel half-zittend in haar eigen wagen in een rustige kamer terwijl de juf maar met de wagen schommelde. Ze wilde ook amper zelf spelen en veel bij de juf zitten. We dachten baby-eenkennigheid en problemen nog van de huilbabytijd.

De eerste paar weken op de creche in Italie at en dronk ze ook niets. Ze praatte daar ook niet maar dat verontrustte totaal niet, ze sprak namelijk geen italiaans. Slapen ging daar wel goed en spelen ook. Bij het weggaan huilde ze wel maar dat leek met logisch wanneer je zo in het diepe wordt gegooid met allemaal vreemden plus een vreemde taal. Bovendien aten ze veel dingen die Fiona niet kende en verwachtte (warm eten ipv een boterham met kaas). We dachten: vreemd land, veel nieuwigheid, Fiona weigert, en dat vonden we logisch.

Nu in nederland gelden deze redenen niet meer: ze kan heel goed nederlands spreken, ze kan heel goed zelf spelen, ze kan heel goed overdag zonder ons, ze is geen huil-peuter en voor ons voelt de creche heel bekend. We zijn kennen er ook wat ouders en kinderen en zijn er al tig keer langsgefietst.
Maar Fiona is Fiona en nieuw is nieuw dus weigert ze.

De juffen vinden het verschrikkelijk en proberen haar te verleiden met koekjes maar zelfs die eet ze niet op. Wanneer ik haar kom halen, zegt ze direct: tiona heef honner, mag ik een tacker?
s Avonds vertelt ze er ook over, wat voor boterham ze had gekregen en dat ze die niet opat.
Het voordeel is wel dat ze s avonds nu zo'n honger heeft dat ze echt bijna makkelijk wordt met eten: ze heeft zuurkool geproefd, boerenkool, pompoen. En dat vond ze allemaal lekker.
Ze eet sinds een week of drie banaan, maar enkel plakjes, afhappen wilde ze niet. Tibor heeft haar toen uit de creche opgehaald en een banaan in handen gegeven. Toen ging ze dus wel afhappen.

Vandaag rende de juf van Fiona bijna op Tibor af om te vertellen dat ze gegeten had vandaag. Ze had elke keer een hap brood in Fiona's mond gestopt en dat had ze toen opgegeten.
Mooi, is dat ook weer in orde!

En Fiona is vriendjes geworden met Jara, een meisje van haar groep die 2 maanden jonger is dan Fiona. Fiona heeft het er thuis over dat ze zo leuk met Jara gespeeld had, en van de juf hoor ik ook dat ze het leuk hebben samen. Van de week heeft de juf ze ook naast elkaar gezet aan tafel.
Ze kent ook al een paar andere kinderen bij naam, dat zijn vooral de grotere peuters.
En op vrijdags zijn de overbuurkinderen, Laura-Eline-Niels, ook op de creche. Ze zitten echter alle vier op een andere groep dus ze zien elkaar enkel bij vrijspel op de hal en buiten.

Binnenkort gaat Tibor ook weer aan het werk dus dan krijgen we echt drie dagen per week haasten om op tijd te zijn voor brengen en halen van de creche.