Zo zaten we in de speeltuin, Fiona was aan het spelen en wij zaten te lezen in de zon. Na een tijdje kwam Fiona naar ons toe met de mededeling: wowa huis, mlaa teeltuin, hophop mama, hophop papa. Of we even snel wilden opstaan want ze wilde naar huis toe.

Gisteren bij het avondeten zat Tibor wat te spelen met een houten opscheplepel tegen de pan aan. Zegt Fiona: nee papa, niet doen. En ze steekt haar wijsvinger op.

De katten zijn het meest de dupe van haar regeldrang. Die worden door het huis gesjouwd, in bed gestopt of juist al slapend van de bank gekieperd, in de wasmand geduwd, voor hun etensbak gezet terwijl ze aan het slapen waren, en nog meer. De poezen worden groot en Fiona kan ze steeds minder goed dragen. De poezen gaan sinds kort eindelijk protesteren. Ze miauwen en slaan af en toe een nagel uit. Fiona komt een paar keer per dag huilend naar ons toe omdat de poes haar pijn heeft gedaan maar dat weerhoudt haar er nog niet van om met ze te blijven 'spelen' op haar manier.