We doen nu op de creche dat ze moet zwaaien naar de juffen als ze naar huis gaat. Wil ze niet zwaaien, dan zwaai ik met haar arm. En ja hoor, dit heeft effect: ze heeft al een paar keer zelf gezwaaid.

Wanneer ze ergens gespeeld heeft of als we ergens waren of als hier iemand was, Fiona zegt of doet bij het afscheid niets.

Aan de telefoon net zo. Ze zegt niets ter afscheid maar geeft de hoorn terug aan mij. Ik heb al een paar keer uitgelegd dat je zeker met de telefoon even dag moet zeggen omdat de ander je niet kan zien en het anders niet weet.

Vandaag heeft ze voor de eerst keer dag gezegd door de telefoon. Tibor was laat thuis en hij belde nog even voor het slapen gaan op naar Fiona. Ze heeft wat gepraat en op het eind gaf hij haar een dikke kus door de telefoon. Daar was ze erg blij mee en ik zei dat ze er ook maar eentje aan Tibor moest geven. Vervolgens gaf ze hem een kus door de telefoon en zei ze: dag Tibor!
We hebben opgehangen en ze was zelf ook helemaal trots dat ze dat zo goed gedaan had. Ze voelde zich een echte grote peuter :-)